قلم بیصدا مینوسید

بسم لله الرحمن الرحیم

جایی در این زمین که همانا سمایی است / از بهر قدسیان بخدا ماورایی است

هرچند خاک آن دل پر غصه داشته است / در کام انس و جن اثراتش شفایی است

عمری میان گریه تو را کردم آرزو / هر کس به تو رسید دگر " کربلایی " است

از خاک آفریده شدم اصل من ز توست / مرگم اگر به روی تو باشد رهایی است

ای خاک کربلا! حسینم به پیش توست / مردن به پیش دوست همانا گدایی است

من خانه زاد حضرت زهرام و دلخوشیم / عشق حسین و بر در او آشنایی است