گناه من افتاد

ز هر کرانه تو را تا نگاه من افتاد / ز فرط چرخش گردن کلاه من افتاد

نه پتک و ترگ و تگرگ و نه اژدهای د سر / ز برق چشم و نگاهت سپاه من افتاد

ز نعره های غرورم زمین عجب لرزید / و هر رقیب حریصی ز آه من افتاد

طلب کنم چو تو را در مسیر عشق و وفا / تمام خار بیابان به راه من افتاد

ز قبل بستگی دل به روی چون ماهت /  امیر بودم و حالا رفاه من افتاد

مشقتی که به دوشم کشم ز عشق صنم / مودتی ز خدا شد گناه من افتاد